Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Age, inquies, ista parva sunt. At tu eadem ista dic in iudicio aut, si coronam times, dic in senatu. Duo Reges: constructio interrete. Ille enim occurrentia nescio quae comminiscebatur; Hic, qui utrumque probat, ambobus debuit uti, sicut facit re, neque tamen dividit verbis. Qui autem esse poteris, nisi te amor ipse ceperit? Ita relinquet duas, de quibus etiam atque etiam consideret. Et quod est munus, quod opus sapientiae?

Beatus autem esse in maximarum rerum timore nemo potest. Quae contraria sunt his, malane? Quod non faceret, si in voluptate summum bonum poneret. Equidem etiam Epicurum, in physicis quidem, Democriteum puto. Quod cum dixissent, ille contra.

Nam et a te perfici istam disputationem volo, nec tua mihi oratio longa videri potest. Quae quidem sapientes sequuntur duce natura tamquam videntes; Ad quorum et cognitionem et usum iam corroborati natura ipsa praeeunte deducimur. Quaero igitur, quo modo hae tantae commendationes a natura profectae subito a sapientia relictae sint. Ab hoc autem quaedam non melius quam veteres, quaedam omnino relicta. An eum discere ea mavis, quae cum plane perdidiceriti nihil sciat?

Heri, inquam, ludis commissis ex urbe profectus veni ad vesperum. Nunc vero a primo quidem mirabiliter occulta natura est nec perspici nec cognosci potest. Non quaeritur autem quid naturae tuae consentaneum sit, sed quid disciplinae. Tollenda est atque extrahenda radicitus.